تحقیق در مورد آثار تاریخی بهشهر

فهرست مطالب
پارک ملت بهشهر
چشمه عمارت
آتشکده کوسان
قلعه شاه نشین
مجموعه عباس آباد بهشهر










پارک ملت بهشهر
باغ هاي ايراني در جهان شهره‌اند. باغ ايراني مظهر قدرت معنوي است. زماني كه محدوده ماواهاي دايمي شهر از كناره‌هاي بركت‌خيز فارس و كارون فراتر نمي‌رفت، باغ ايراني انقلابي در صنعت آب‌رساني عرضه مي‌كرد. مفهوم مقدس گياه در دوران قبل از اسلام و نيز بعد از آن كه به نوعي باغ‌ها را تصوير بهشت بر زمين معرفي مي‌كرد باعث شده در جاي جاي اين سرزمين شاهد باغ‌هاي زيبايي باشيم كه بسياري نيز از يادها رفته‌اند. يكي از اين نمونه‌ها كه به دست فراموشي سپرده و در كمتر جايي از زيبايي هاي شگفت‌انگيز آن سخن گفته شده، مجموعه باغ‌هاي بهشهر است. «مهندس سلماز مصباح نميني» كارشناس در حوزه معماري و معماري منظر در اين باره مي‌گويد: «آثار باقي مانده از مجموعه باغ‌هاي تاريخي بهشهر كه بيشتر به دوره صفويه تعلق دارند در حدي هست كه تصويري مبهم از چگونگي آنها به دست دهد .همچنين از ميان برخي نوشته‌هاي تاريخي و سفرنامه‌ها مي‌توان شكوه و عظمت دوران قديمي آنها را تجسم كرد.» بهشهر امروز شهري با تاريخ طولاني است. ديوار تميشه، شبه جزيره ميانكاله غار هوتو، آتشكده كوسان و عناصر تاريخي و باستاني ديگر هر كدام خبر از قدمت اين منطقه مي‌دهد. به گفته مصباح نميني با مطالعه مدارك و اسناد تاريخي اين گونه استنباط مي‌شود كه تمام يا قسمتي از شهرستان فعلي بهشهر، با نام‌هاي كبود جامه، پنجاه هزار، پنج‌ هزاره، هزار جريب، كلباد، قره طغان معروف بوده است. بهشهر از شهرهايي است كه مكان‌هاي تاريخي و آثار باستاني فراواني دارد. غارها يكي از مظاهر طبيعي و بسيار ديدني اين شهر است. غار كمربندي و غار هوتو دو غار معروفي هستند كه مطالعات و كاوش‌هاي باستاني حكايت از سكونت انسان‌ها در منطقه از زماني حدود 7هزار سال پيش از ميلاد را دارد. ـ صفويان و شكوفايي بهشهر شاه عباس اول در سال 1021 هجري قمري متوجه مازندران شد. مصباح نميني خصوصيات منحصر به فرد از جمله نزديكي كوه و دريا، پوشش گياهي غني و زيباي منطقه، وجود شبه جزيره زيباي ميانكاله، نزديكي به محل تولد مادر شاه، نزديكي به فرح‌آباد كه شكارگاه شاه بود و دلايل سياسي و نظامي از جمله سياست تمركززدايي از پايتخت و توجه به ساير شهرهاي دايران را دليل اصلي توجه شاه عباس به اين منطقه عنوان مي‌كند. در پي اين توجه شاه عباس فرمان ساخت مجموعه باغ‌هايي در اشرف البلاد را داد. وقتي «پيترو دلاواله» در سال 1027 وارد اين شهر شد آن را چنين توصيف كرد: «اطراف اين شهر باز است به جز قصر شاهي كه هنوز ساختمان آن به اتمام نرسيده و باغ‌هاي مربوط به آن و يك خيابان پرازدكان و خانه‌هاي چندي كه بدون نظم و ترتيب در وسط درختان ساخته شده و اطراف آنها را زمين‌هاي وسيعي احاطه كرده ديگر چيزي در آن وجود ندارد. جمعيت اين شهر كم نيست زيرا شاه بسياري از طوايف را به آن جا كوچ داده است. به خصوص موقعي كه خود او در آن جاست به تعداد ساكنان محل افزوده مي‌شود. در اين محل چشمه های آب شيرين و زلال فراوان است و به اندازه‌اي درخت در آن جا وجود دارد كه خانه‌ها در ميان آنها گم شده است.» پيترو دلاواله ترديد داشت كه بهشهر را شهري در جنگل بنويسد و يا جنگلي كه به علت سكونت افراد حالت شهري به خود گرفته است. به نظر كارشناسان شاه بر فراز ارتفاعات البرز و در سه كيلومتري جنوب شرقي بهشهر مجموعه زيباي عباس‌آباد را به وجود آورد. اين مجموعه به لحاظ ارتفاعي آب و هواي مطبوع‌تري دارد و به طور كامل مسلط بر مناظر اطراف بوده و شامل كاخ شاهي و محوطه گلباغ و آب‌بندان عباس‌آباد بوده است. به گفته اين كارشناس مجموعه باغ‌هاي بهشهر و اين مجموعه به هم مربوط و در حقيقت يك مجموعه و در خدمت شاه بوده است. «فريزر» در سال 1238 درباره باغ‌هاي اشرف البلاد مي‌نويسد: «مجموعه باغ‌هاي اشرف با ديوارهاي بلندي از هم جدا مي‌شوند و براي ورود به هر يك از اين باغ‌ها بايد از دروازه آن عبور كرد. اين مجموعه از شش قسمت جداگانه تشكيل شده است كه هر كدام باغي جداگانه داشته است. پ